سلام.

به نظر من سخت ترين لحظه اينه كه يه شاخه گل رز تو دستت باشه و اوني هم كه دوستش داري همون لحظه جلو چشمت باشه و تو نتوني اون گل رو بهش بدي.اون موقع است كه نگاهي سرشار از عشق نثارش مي كني اون گل رو با تمام وجود بو مي كني و روي زمين رها مي كني.به اميد اينكه وقتي اونجا رو ترك كردي معشوقت بياد و اون گل رو برداره و هر وقت اونو بو مي كنه يادت بيفته.اينجاست كه معناي گل عوض ميشه و معناي افسوس و حسرت رو ميده...