سکوت صدایی نداره؟
گاهی بیندیش که بی صدایی چه آرامشی داره و چرا بی تاب و چشم به راه، خیره به در نمی مونی؟
چرا دنبال دلیل نمی گردی؟
از نوای بی صدایی چی میشنوی که دلت آروم می گیره؟
چشم بر هم میذاری و در دل با خودت نجوایی شیرین رو مرور می کنی...
بی صدایی لحظه ای مغتنمه که روح با آزادی کامل از تلاش و تقلا، بالاتر از اون چه رو که می تونه باشه ، تصور می کنه
هدف های والا چه محبوبن که در آسمان ذهن، روز و شب نمی شناسن و در همه پرسه زدن ها، سوسوی زیباشون رو میشه دید
سکوت رو بر ذهن و روح خوت گناه ندون!
اون رو حکمتی الهی ببین که با اون، تو بدون همهمه ای اونچه رو که بهش عشق می ورزی به تصور ببینی
همه اون چه که واقعیست و ما رو به شوق میاره تداوم در تصویر رشد عشقه
گذشته و حال و آینده هم وجود دارن...
قطع ارتباط با هیچ کدوم امکان پذیر نیست، اما روح تو می تونه ببینه که تنپوش گذشته براش چه کوچک و تنگه و آینده چه بزرگ و گشاد...
او تنپوشی زیبا و در خور حالش رو زمانی تصور می کنه که تو امانش بدی!
باید به خود عشق ورزید و اعتماد کرد و از سر راه مانع (( نمی توانم )) رو برداشت
همه ما با ذهنی زیبا و تکامل یافته شکل گرفتیم، قبل از اینکه به این دنیا پا بذاریم
نباید دنیایی غیر از اون چه که دوست داریم ما رو به ایستگاه آخر برسونه!
از این رو سکوت هوای تو رو داره که در بکری لحظه هاش خوب بیندیشی
به زیبایی ها، به خودت، به خدا و به اون چه که از خدا می خواهی
این هدیه سکوته که تو می بینی!
سکوت کن!
و اونچه را که تاکنون به اون عشق نورزیدی رو تصور کن...
منبع: http://sanieha.parsiblog.com/
کلمات کلیدی:
نوشته شده توسط ساناز مقدم در چهارشنبه 87 مرداد 2 ساعت 12:9 صبح | لینک ثابت | نظرات شما ()
|
