سلام به همه ی دوستان...اینم یه شعر دیگه از خودم به اسم "منم انسانم". لطفا نظر یادتون نره
یک آدم ، یه قلب سرد
یک صدا ، صدای من ای خدا ، انسانم
چه کنم...گوشه ی این زندانم
زندان این دنیای فانی
بخوای نخوای رو به بیابانی
گناه من چیست ،
دوستی واسم نیست
مگه اسم من انسان نیست
گفتی که مومن باش
من شدم مومن و پاک
گفتی که دروغ نگو
من شدم راست به گلو
اما این بدتر شد
دوستامم کم تر شد
دنیا هست پر از دروغ
آدم هست خیلی دو رو
ولی من نفهمیدم
چجوری باید بشم
آدمی مثل اونا حیوونی مثل شغال
ولی من یه حیوونم
شغالم یا میمونم
اما من خوب میدونم
آخرش تو زندونم
پس چرا آدم بشم
حیوونا که بهترن
من می خوام شغال باشم
آدما که بدترن "محمد باقری"
کلمات کلیدی: شعر، ادبیات، محمد باقری، منم، انسانم، منم انسانم نوشته شده توسط ساناز مقدم در شنبه 89 خرداد 1 ساعت 5:58 عصر | لینک ثابت | نظرات شما (3)
|